Bent u wel eens bestolen in het buitenland, En: heeft u handige tips om dat te voorkomen? Ik kreeg, echt geweldig, een hele lawine van goede raad over mij heen en vele verbijsterende verhalen. U maakt wat mee!

 
 
                          
 
 
 

Het mag bekend worden verondersteld dat drukke metro’s, treinen en bussen een walhalla zijn voor zakkenrollers. Eigenlijk bij alle plekken waar mensen tegen elkaar dringen, laten dieven, liefst groepsgewijs, hun ellendige grijpvingers in uw tassen en zakken verdwijnen. Zelfs buiktasjes zijn geen oplossing, weet Mara Brands, die in de metro van Barcelona opeens twee vingers in het tasje zag verdwijnen: „Echt, ik voelde er niets van!”

 

 
 
                           
 
 

Daarom eerst maar eens een paar bijzondere verhalen van technieken die je niet zo snel bedenkt. Kamermeisjes bijvoorbeeld, de goeden natuurlijk niet te na gesproken, zijn soms wel bijzonder uitgekookt. Christien keek vlak voor vertrek de kasten van de Mexicaanse hotelkamer nog even goed door en zag tot haar verbazing in een ver uithoekje haar eigen toilettasje met dure make-upspullen staan.

 
 
 
 
                  
 
 

Tactiek: iets verstoppen zodat de gast het zelf vergeet. Kijk bij vertrek dus ook altijd in lades en kastjes waar je zelf niets hebt ingelegd.”

 
 
                
 
 
 

Patricia de Heus had op reis naar het Spaanse Carihuela door omstandigheden, haar schoonvader was een dag voor vertrek begraven, veel cash bij zich: zo’n 1400 euro. De familie stopt bij aankomst in het appartement alles, inclusief camera’s en telefoons, in de kluis van het appartement: „We gingen iets drinken en liepen bij terugkomst tegen een vent op die later een inbreker bleek te zijn; de complete kluis was uit de kast getrokken!”

Die kluis bleek slechts met vier schroefjes in de muur te zitten. Waarschijnlijk is de eigenaresse van het appartement de tipgever geweest. Er waren ook geen braaksporen”, zegt Patricia, die nu nooit meer gebruikmaakt van een kluis. „Gewoon weinig cash mee, kopieën maken van je paspoort en altijd een paar belangrijke telefoonnummers bij je dragen."

 
 
        
 
 

De afhandeling bij de plaatselijke politie, immers nodig voor de verzekering, levert ook verbazingwekkende verhalen op. Silvia Elsevier werd op het strand van Gran Canaria bestolen van haar tas en kreeg van de strandpolitie het advies aangifte te gaan doen.

Op het politiebureau aangekomen, lag de tas er al! De dader was even eerder opgepakt. „De agent vertelde ons blijmoedig dat wij nu geen aangifte hoefden te doen. Het was beter voor de veiligheidsstatistieken dat wij meldden de tas verloren te zijn… U begrijpt dat we statistieken voortaan met een grote korrel zout nemen.”


 

Jan Bindels werd in Sint-Petersburg bij het instappen van een bus bestolen van zijn beurs. „De gids raadde ons af aangifte te doen”, zegt zijn vrouw Annemie. „De gids zei: anders wordt u straks nog vastgezet omdat u een inwoner van Rusland beschuldigt van diefstal zonder bewijs! En: u krijgt toch geen rapport, want als er geen rapport is, is er ook niets gebeurd. We zijn al in heel wat landen geweest, maar zoiets raars hebben we nog nooit meegemaakt.”

 
 
 
                                                
 
 

Tot slot nog wat losse tips. Josephien van Veen „Zet ’s nachts een kamerstoel tegen je hoteldeur zodat je het hoort als er iemand binnenkomt. Neem altijd kettingen mee waarmee je koffers e.d. letterlijk kunt verankeren.

Willem Kleinjan heeft tijdens reizen een speciaal vervaardigd rechthoekig binnenzakje in zijn broek: „Niemand kan daar van buitenaf bij, alleen ik: via mijn gulp.” Volgens meneer Kleinjan valt deze ongebruikelijke manier van afrekenen niemand op. Ik denk echter dat de gemiddelde serveerster toch wel vreemd opkijkt